To jest część pierwsza trzy częściowej serii związanej z
perfekcjonizmem i radzeniu sobie z nim.
Wszystkie części:
Część pierwsza: Czy jesteś perfekcjonistą?
Część druga: Wady perfekcjonizmu
Część trzecia: Jak pokonać perfekcjonizm?
Jak można stwierdzić czy jesteś perfekcjonistą? W najprostszy sposób można to ująć tak że perfekcjonista jest to osobą która uważa że jego działania są i powinny być perfekcyjne. Wielu ludzi w obecnych czasach jest lub nimi było w pewnym etapie swojego życia.
Wszystkie części:
Część pierwsza: Czy jesteś perfekcjonistą?
Część druga: Wady perfekcjonizmu
Część trzecia: Jak pokonać perfekcjonizm?
Jak można stwierdzić czy jesteś perfekcjonistą? W najprostszy sposób można to ująć tak że perfekcjonista jest to osobą która uważa że jego działania są i powinny być perfekcyjne. Wielu ludzi w obecnych czasach jest lub nimi było w pewnym etapie swojego życia.
Oto 10 objawów bycie perfekcjonistą:
1. Jesteś bardzo świadomy i hiper krytyczny w stosunku do swoich błędów. Jesteś bardzo wyczulony odnośnie szczegółów.
2. Twoim celem jest być najlepszym we wszystkim co robisz.
3. Spędzasz każdą wolną chwilę, poświęcasz nawet czas na jedzenie i spanie aby dopracować coś do perfekcji.
4. Masz konkretny ideał – jest czarny lub jest biały, nie ma nic szarego.
5. Jesteś swoim najsurowszym krytykiem do tego stopnia że stałeś się neurotyczny.
6. Masz obmyślony wynik swoich działań, jak nie jest tak jak chcesz obwiniasz wszystkich dookoła bo przecież ty jesteś ideałem.
7.Jesteś defensywny w kierunku krytyki i masz lęki przed porażką.
8. Masz w głowie tylko cel i jego wynik, nie obchodzi Cię jakimi metodami będziesz musiał go osiągnąć.
9. Wyznajesz zasadę wszystko albo nic.
10. Jesteś świadom tego że innym twoje działania wydają się perfekcyjne.
Co prowadzi do perfekcjonizmu?
Poniżej przedstawiam 3 przyczyny perfekcjonizmu, może być on wywołany przez jedną z nich lub powstać przez połączenie 2 lub 3 przyczyn.
1. Dzikie pragnienie.
Perfekcjonizm jest efektem dzikiego pragnienia rozwoju i bycia najlepszym, jakim tylko można być. Osiągnięcie kompromisu lub zaakceptowanie czegoś „wystarczająco dobrego” jest nie możliwe.
2.Oczekiwania społeczne.
Jesteśmy perfekcyjny ponieważ społeczeństwo tego od nas oczekuje. W przeciwnym razie zostaniemy zrównani falą krytyki. Społeczeństwo a w szczególności media promują fałszywe i wyidealizowane obrazy sztuczności, które powinniśmy naśladować i być „tacy jak oni” w przeciwnym razie trafiamy do kontenera dla wyrzutków,
3.Poczucie braku bezpieczeństwa.
Dla niektórych perfekcjonizm może wynikać z braku własnej wartości. Ludzie dyskryminowani, z pustką wewnątrz siebie tworzą przepaść którą następnie chcą naprawić osiągnięciami, które mają służyć jako dowód „jestem lepszy od was, a wy się ze mnie śmialiście”.
Tak więc, czy Ty jesteś perfekcjonistą? Co Cię skłania do bycia nim?
Zobacz też:
- Mechanizm walki z stresem
- Jak powiedzieć dobry komplement
- Bądź bardziej pozytywny
- Zawsze się uśmiechaj
Ech, niestety jestem perfekcjonistką. I ciężko mi z tym czasem żyć... :P
OdpowiedzUsuńAbsolutnie nie jestem perfekcjonistką ;) Właściwie jestem chyba bardziej pobłażliwa dla siebie niż dla innych.
OdpowiedzUsuńJestem perfekcjonistką, ale tylko po części ;)
OdpowiedzUsuńA ja próbuję znaleźć równowagę :)
OdpowiedzUsuńLubię być dobra w tym co robię, i do tego dążę, staram się, uczę. Ale nie kosztem innych rzeczy. Staram się wygospodarować również trochę czasu na odpoczynek, spotkanie z przyjaciółmi czy krótkiego tripa :)
Perfekcjonizm kojarzy mi się z byciem idealnym czyli czymś co jest niemożliwe. Myślę, jednak że czas to trochę przedefiniować tak jak w poście powyżej :-) Nie chodzi o ideał ale o traktowanie poważnie swoich celów i marzeń.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam Paweł Zieliński
www.twojwybortwojaprzyszlosc.pl
Ja także nie jestem perfekcjonistką choć czasami nie ukrywam chciałabym być:) Niestety bliżej mi do lenistwa i marudzenia, że czegoś się nie da, że nie potrafię. Najgorsze jest to, " nie ja? absolutnie! jest tyle lepszych, mądrzejszych osób, że ja nie mam szans" :)
OdpowiedzUsuńDzień dobry :) nie jestem... choć wymagam od siebie wiele, jest to jeszcze zdrowy etap ;)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło :)
Hmmm.. bardzo ciekawy post! trudno odpowiedzieć mi na to pytanie.. i tak... i nie... :)
OdpowiedzUsuńP.S Bardzo dziękuję za odwiedziny na moim blogu :) zaprasza częściej!
Oj mam kilka z tych objawów, choć w sumie nie uważam siebie za perfekcjonistkę. :) Ale staram się dawać z siebie wszystko, choć mam świadomość, że nie zawsze mi się to uda.
OdpowiedzUsuńJa chyba tylko w niektórych aspektach życia jestem perfekcjonistką, o ile tak w ogóle się da... Ale i tak uważam, że lepiej wymagać więcej od siebie, niż od innych. :)
OdpowiedzUsuńCzasami zdarza mi się być perfekcjonistką, ale wszystkich punktów objawów u mnie nie ma, tylko niektóre z nich sprawdzają się w moim przypadku :)
OdpowiedzUsuńNo to wychodzi na to, że jestem. Wkurza mnie każda niedoskonałość, zwłaszcza w sobie. Z dnia na dzień nie schudnę. Nie zdobędę pracy (wymarzonej)... A miało być perfekcyjnie... Trzeba to dawkować i uważać.
OdpowiedzUsuńWydaje mi się, że kiedyś byłam - teraz trochę bardziej na luzie podchodzę do tego co i jak robię, chociaż... ja bym chyba wolała, żeby było jak dawniej. Przynajmniej robiłam wszystko na 200 procent!
OdpowiedzUsuń